طراحی کنترل کننده بر اساس بهینه سازی حد مدول به بیان lmi با کاربردی در سیستم های مقیاس وسیع

در این پایان نامه، به کنترل غیر متمرکز سیستم‏های مقیاس وسیع خطی بر اساس محدودیت های کارآیی پرداخته می‏شود. در این تحقیق، روش طراحی کنترل کننده‏های محلی بر اساس یکی از روش های محدودیت های کارآیی در نظر گرفته می شود. از جمله محدودیت های کارآیی می توان به انتگرال بود، فرمول سطح و حد مدول اشاره کرد. از مزایای این روش نسبت به روش های پیشین می توان به طراحی کنترل کننده حتی برای سیستم های غیر کمینه فاز اشاره نمود. در این روش، طراحی کنترل کننده به یک مسئله بهینه سازی محدب و ترجیحاً lmi تبدیل گردد تا برای حل آن بتوان از روش های عددی سودمند بهره گرفت. همچنین در این پروژه سعی شد که کنترل کننده های محلی به دست آمده از مرتبه پائینی برخوردار باشند به گونه ای که حتی بتوان به کنترل کننده های ساده مقاوم دست یافت. مسئله طراحی کنترل‏کننده پایدارساز غیر متمرکز سیستم‏های مقیاس وسیع خطی بر اساس محدودیت های کارآیی زمان پیوسته و زمان گسسته بررسی می‏شود. روش‏های پایداری مطرح شده در مورد سیستم‏های زمان پیوسته بر مبنای نامساوی‏های ماتریسی خطی و همچنین، قضیه بهره کوچک می‏باشند. در زمینه کارایی، به طراحی کنترل‏کننده غیرمتمرکز برای سیستم‏های زمان پیوسته پرداخته می‏شود. در ابتدا، یک کنترل‏کننده بر مبنای محدودیت های کارآیی بر مبنای فیدبک خروجی دینامیک و نامساوی‏های ماتریسی خطی طراحی می‏شوند. در پایان، سودمندی و کارآمد بودن روش‏های ارائه شده با شبیه‏سازی بر روی چند سیستم مقیاس وسیع نشان داده می‏شود.